اشتباه اول من و تو یک نگاه بود

 عشق ما از اولین نگاه اشتباه بود

گر چه باورت نمی شود ولی حقیقتی است

 اینکه کلبه ی من از غم تو روبراه بود

می دویدم و میان کوچه جار می زدم

 های های گریه بود و اشک و درد و آه بود

 گاه گریه می شدیم  گاه خنده مثل شوق

 این هم از تب همان نگاه گاه گاه بود  

 جنگ بر سر من و خدا و عشق بود سیب  

سیب بی گمان در آن میانه بی گناه بود  

هر کجای شب که مثل سایه پرسه می زدیم  

ردی از عبورسرد آفتاب و ماه بود  

آفتاب من تویی و ماه من بگو چرا

با حضور آفتاب روز من سیاه بود  

اهل شکوه نیستم وگرنه آنهمه غروب

بر غریبی من و تو بهترین گواه بود

زیر چتر سایه ی تو خیس گریه می شوم

مثل آن زمان که دل هنوز سربراه بود

    هرچه می دوم به انتهای خود نمی رسم

مانده ام کجا ، کجای کار اشتباه بود